Moet je die bochten zien… die zijn zoals ze zijn gebleven

We  zijn weer terug. Vannacht klokke twaalf, stapten we de drempel weer over en waren thuis. We hebben een mooie reis naar Israël gehad in goede, opperbeste stemming.  De leuke inbreng van deelnemers kan ook genoemd worden. Vorige jaar juli is de doopplek aan de Jordaan vrijgegeven. Dat hoorde ik in juni van het vorige jaar. Eerst was het militair uiterst gevoelig gebied. En
als je het gebied nu ziet, weet je niet wat je ziet: een oase. Een beetje Fries steekt de Jordaan zo met een polsstok over. Er is een bewaker aan de kant van Jordanië en twee soldaten aan de kant van Israël.

En dan zoom je in. Dan zie je rechts en links in de rivier een bocht. Tussen de bomen en struiken wordt het steeds duidelijker. Die
bochten hebben er al eeuwen zo gelegen. Moet je naar die bochten kijken, dan zie je wat Jezus ook gezien heeft. Die bochten zijn, zoals ze altijd zijn gebleven.

We zijn ook in Bethlehem geweest. We waren de enigen niet. Drie uur wachten in de kerk – dat hebben we niet gedaan. Gaan
naar het Bethlehem Bible College is ook niet gelukt. De chauffeur van onze bus had alleen toestemming voor de rechtstreekse route naar de Geboortekerk. Zijn bus was alleen verzekerd voor die route. En de gids had geen verzekering en geen bevoegdheid voor Bethlehem.

Dat zijn de werkelijkheden in de buurt van de plaatsen aan als Jeruzalem en Bethlehem. Daardoor heen breken kun je wel willen, maar wil niet altijd lukken. We hebben aandacht gehad voor stenen uit opgravingen en tot op heden functionerende draagstenen: de tunnel langs de Westelijke Muur van het Tempelplein en de waterleiding van Hizkia in Jeruzalem. De bouwkunsten van
koning Herodes en zijn supergrote ego hebben we uitvoerig gevolgd. We hebben getast naar de tijden en gelegenheden en beleving van wat die plaatsen zoal bijzonder maakt. Op de berghelling van de zaligsprekingen bij het Meer van Galilea hebben we om beurten een zaligspreking uitgesproken. Ik heb wat gemediteerd en we hebben er gezongen. Dat maakt zo’n reis tot een unieke
ervaring.

Ds.  Wim J.W. Scheltens