Zeven sociale zonden
Onze koning en koningin hebben deze week een officieel staatsbezoek aan India gebracht. Ook is er een krans gelegd bij het graf van Mahatma Gandhi. En daarbij hebben ze een perkamenten document gekregen met de tekst van de zeven sociale zonden volgens Ghandi.
Koning en koningin bij het graf van Ghandi
Het heeft mijn nieuwsgierigheid gewekt naar wat die zonden dan precies zijn!
In 1925 schrijft Ghandi een artikel in zijn tijdschrift Young India dat hij besloot met de opsomming van zeven sociale zonden, die de maatschappij volgens hem zouden vernietigen:
1. Politiek zonder principes
2. Rijkdom zonder werk
3. Plezier zonder bewustzijn
4. Kennis zonder karakter
5. Handel zonder moraal
6. Wetenschap zonder menselijkheid
7. Geloof zonder opoffering
Eerlijk gezegd komen deze 7 kerngedachten heel dicht in de buurt bij het calvinistische denken.
Maar in dat calvinistische denken gaat het minder om zonden (!) en meer om deugden.
Het valt me daarbij nog weer eens sterk op, dat het calvinistische denken eigenlijk positief en stimulerend getoonzet is.
Rentmeesterschap, toewijding, verantwoordelijkheid, rechtvaardigheid en billijkheid – dat zijn van die deugden, die bij een zorgvuldige levenshouding passen.
Het gaat vooral om correct gedrag, dat verre blijft van corruptie.
Daarom heeft minister Grapperhaus van Justitie verklaard, dat provinciebestuurders niet gezwicht zijn voor intimidatie door boeren: Hij zegt: “Wij hebben uitstekende, gekozen provinciebestuurders. De beschuldiging dat ze voor intimidatie zouden zijn gezwicht doet hen geen recht.”
Utrechtse Baan in Den Haag op woensdag 16 oktober 2019
Toch hoor ik iemand denken: dan moet ik mijn eigen gelijk ook maar per tractor gaan halen bij het Provinciehuis. Maar dan ga je weer voorbij aan de echte problematiek, namelijk dat economisch rendabele bedrijfsvoering voor boeren steeds moeilijker wordt.
Van ombudsman van Zutphen is al enkele jaren bekend, dat hij de Nederlandse overheid te veel bezig vindt met regels en wetten maken, alsof het dan klaar zou zijn. Het gaat om hanteren van regels. En bij die hantering ontbreekt de menselijke maat te veel. Zo begrijp ik van de ombudsman.
Dat heeft alles te maken met een levenshouding. En de vraag is: waarmee wordt die levenshouding gevoed? Het Bijbelse getuigenis heeft veel goeds om bij te dragen aan een levenshouding met zorgvuldigheid, bewogenheid en hulpvaardigheid.
Mij treft de zevende sociale zonde volgens Ghandi: geloof zonder opoffering.
Nu vind ik het woord ‘opoffering’ te lijdzaam, te veel “het is rot, maar het mot”.
Maar in de betrokkenheid bij de kerk, deelname aan de kerkdiensten, de vrijwillige bijdragen en het meedoen in de kerkenraad en in de wijkteams past wel: toewijding en trouw en prioriteit geven. Zodat je bij ‘kerk’ iets van passie en urgentie opmerkt.
Ds. Wim Scheltens